Tekst źródłowy strony Seksualizacja dzieciństwa - hasło otwarte

To proces kulturowy, w wyniku którego dziecko traktowane jest w kategoriach obiektu seksualnego, obecny w literaturze od lat osiemdziesiątych XX wieku głównie w odniesieniu do dziewcząt (Walkerdine 1998; Jackson 1999; Linn 2004; Bettis, Adams, 2005; Wiesman 2005; Lemish 2010). Lolityzacja w kulturze zachodniej (Lilicom culture w kulturze azjatyckiej) to komercyjne działania, w efekcie których powstaje prowokacyjny obraz dziecka zerotyzowanego - małej dziewczynki - Lolity, która prezentuje się jako młoda, niewinna, ale uwodzicielska kobieta, epatująca seksualnymi  aspektami swojej cielesności  (Durham, 2010). 

„'''Seksualizacja dziewczyństwa'''” to termin używany na określenie aberracji procesu socjalizacji, polegającej na przypisywaniu dziewczętom – przez nie same lub otoczenie społeczne – znaczeń i funkcji seksualnych powszechnie uważanych w kulturze euroamerykańskiej za nieadekwatne do ich wieku i poziomu rozwoju psychoseksualnego. Jest to mechanizm wytwarzania wizerunku ciała o określonych parametrach, w które zostają wpisane dyspozycje do podejmowania działań i zachowań o charakterze seksualnym. W szerszym ujęciu, seksualizacji podlegają zarówno osoby i przedmioty, jak i procesy, zdarzenia oraz uczucia  (Jackson 1982; Stadnik, Wójtewicz 2009; Szlendak 2008;  Gromkowska 2002). Kultura codzienna dziewcząt staje się zseksualizowana lub zorganizowana w relacji do seksualizacji poprzez: 1) społeczne oczekiwania i normy, komunikowane głównie za pośrednictwem mass mediów; 2) oddziaływania innych osób; 3) autoseksualizację (APA 2007). Źródłami tego fenomenu są telewizja, teledyski muzyczne, teksty piosenek, filmy, kreskówki i animacje, czasopisma, media sportowe, gry komputerowe, Internet, reklama, produkty takie jak lalki, ubrania oraz kosmetyki. 

Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne za warunki seksualizacji dziewcząt uznaje: 1) ocenianie siebie i innych wyłącznie przez pryzmat atrakcyjności fizycznej i zachowań o charakterze seksualnym, przy czym atrakcyjność fizyczna jest utożsamiana z atrakcyjnością seksualną; 2) uprzedmiotowienie seksualne, gdy dana osoba jest spostrzegana przez siebie lub innych jako przedmiot seksualnego użycia, a nie jako niezależny podmiot zdolny do podejmowania samodzielnych działań i decyzji; 3) narzucenie seksualności w niewłaściwy sposób (APA 2007).

{| class="wikitable" width=100%
|+ style="text-align:left; color: #487eac"|Kieszonka: 
|style="background-color: #d9edff; border-color: #487eac" font-size:85%|Konsekwencją wczesnego procesu adultyzacji oraz seksualizacji dzieciństwa są występujące u dziewcząt zaburzenia pokarmowe, niska samoocena i depresja (Zurbriggen, Collins, Lamb  i in., 2007). W krajach Europy zachodniej pojawiają się liczne protesty wobec biernej akceptacji spornografizowanej kultury masowej w obszarach życia dzieci i młodzieży, wzywające przedsiębiorców, producentów i sprzedawców oraz media do aktywnego udziału w ochronie dzieci przed wszechobecną erotyzacją życia codziennego i komercjalizacją np. brytyjski raport Letting Children be Children  (Bailey i in. 2011). 
|}

'''Autorka hasła:'''
 
dr hab. Mariola Bieńko, Uniwersytet Warszawski

[[kategoria:Socjologiczny konstrukt dzieciństwa]]