Sport w dzieciństwie - hasło otwarte: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dzieciństwa
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "::''Sport to jest fantastyczna szkoła życia niezależnie od tego, czy osiągniemy w sporcie sukces, czy nie.'' <small>Szymon Ziółkowski (srebrny medalista olimpijski...")
 
m
Linia 1: Linia 1:
::''Sport to jest fantastyczna szkoła życia niezależnie od tego, czy osiągniemy w sporcie sukces, czy nie.''
+
:::::''Sport to jest fantastyczna szkoła życia niezależnie od tego, czy osiągniemy w sporcie sukces, czy nie.''<br /><small>Szymon Ziółkowski (srebrny medalista olimpijski i wielokrotny mistrz Polski w rzucie młotem)</small>  
<small>Szymon Ziółkowski (srebrny medalista olimpijski i wielokrotny mistrz Polski w rzucie młotem)</small>  
+
  
 
Sport dzieci posiada rozliczne walory wychowawcze i rozwojowe. Zdaniem Stefana Wołoszyna jest źródłem samorealizacji, jest wszechobecny w wychowaniu i rozwoju jednostki, stanowi źródło radości i silnych przeżyć emocjonalnych, jest dla płaszczyzną przyjaznych i życzliwych kontaktów z rówieśnikami, kształtuje umiejętność podporządkowania się jednostki grupie, uczy dobrej roboty i organizacji, poprawia stan zdrowia, rozwija obowiązkowość, dyscyplinę i systematyczność, a także poprawia wyniki w nauce (Wołoszyn 1998).
 
Sport dzieci posiada rozliczne walory wychowawcze i rozwojowe. Zdaniem Stefana Wołoszyna jest źródłem samorealizacji, jest wszechobecny w wychowaniu i rozwoju jednostki, stanowi źródło radości i silnych przeżyć emocjonalnych, jest dla płaszczyzną przyjaznych i życzliwych kontaktów z rówieśnikami, kształtuje umiejętność podporządkowania się jednostki grupie, uczy dobrej roboty i organizacji, poprawia stan zdrowia, rozwija obowiązkowość, dyscyplinę i systematyczność, a także poprawia wyniki w nauce (Wołoszyn 1998).

Wersja z 18:05, 6 sty 2016

Sport to jest fantastyczna szkoła życia niezależnie od tego, czy osiągniemy w sporcie sukces, czy nie.
Szymon Ziółkowski (srebrny medalista olimpijski i wielokrotny mistrz Polski w rzucie młotem)

Sport dzieci posiada rozliczne walory wychowawcze i rozwojowe. Zdaniem Stefana Wołoszyna jest źródłem samorealizacji, jest wszechobecny w wychowaniu i rozwoju jednostki, stanowi źródło radości i silnych przeżyć emocjonalnych, jest dla płaszczyzną przyjaznych i życzliwych kontaktów z rówieśnikami, kształtuje umiejętność podporządkowania się jednostki grupie, uczy dobrej roboty i organizacji, poprawia stan zdrowia, rozwija obowiązkowość, dyscyplinę i systematyczność, a także poprawia wyniki w nauce (Wołoszyn 1998).

Sport zapewnia dziecku wszechstronny rozwój psychofizyczny oraz równomierny rozwój etyczny, moralny, społeczny oraz emocjonalny. Decydując się na uprawianie sportu dziecko poświęca się, pokonuje liczne trudności, dokonuje wyborów kosztem wielu wyrzeczeń, a na koniec podlega ocenie. Podczas zajęć sportowych mali zawodnicy poznają reguły współzawodnictwa, zasadę fair play, uczą się doceniać pracę całego zespołu i szanować drugiego człowieka. Sport uczy również szacunku dla przegrywających, udzielania pomocy oraz stosowania się do powszechnie uznawanych i akceptowanych reguł. Radość zwycięstwa i gorycz porażki to dwie przeciwne sytuacje, w których musi umieć się znaleźć każdy zawodnik.

W wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym sport powinien być traktowany jako doskonała zabawa, która wpływa na poprawę sprawności ogólnej oraz wszechstronnie kształtuje zdolności motoryczne dziecka. Podczas zajęć sportowych dziecko uczy się systematyczności i zaangażowania, nabiera prawidłowych nawyków, co sprawia, że jego stosunek do zajęć ruchowych jest bardzo pozytywny.

Przy wyborze dyscypliny sportowej należy zwrócić uwagę, na te które pozytywnie wpływają na samopoczucie dziecka, gdyż przede wszystkim to właśnie nasza pociecha jest najważniejsza i musi dobrze czuć się wykonując ćwiczenia w danej dyscyplinie sportowej. Od najmłodszych lat można uprawiać pływanie, taniec, sztuki walki, gimnastykę artystyczna i sportową, a także gry zespołowe i zabawy z piłką.

Tu warto zwrócić uwagę na tak zwane „sportowanie”, termin bardzo popularny w Europie, a u nas mało używany. Sportowanie jest utożsamiane z zabawą w sport, czyli sporty rozumiany jako źródło wszechstronnego rozwoju organizmu dziecka, jako doskonałe przygotowanie do uczestnictwa w rekreacji ruchowej. Nie będzie to udział w sporcie kwalifikowanym, a forma popularniejsza, dostępna dla uczestników o różnym poziomie umiejętności i sprawności. Wiele klubów w Polsce dysponując profesjonalnie przygotowaną kadrą otwiera swe podwoje dla najmłodszych tworząc sekcje już dla przedszkolaków.

Naturalna potrzeba ruchu powinna być przez dorosłych podsycana i rozwijana, a nie tłumiona. Można wymienić wiele korzyści płynących z uprawiania sportu:

  1. wzmacnia ciało stymulując rozwój układu mięśniowego i kostnego, poprawia wydolność, dotlenia tkanki, reguluje przemianę materii, a także kształtuje zmysł równowagi i koordynację ruchową;
  2. hartuje przez udział w zajęciach na świeżym powietrzu kształtują się odpowiednie reakcje organizmu na zmiany temperatury, nawilżane są błony śluzowe dróg oddechowych, będące zaporą dla wirusów i bakterii;
  3. uczy wytrwałości i kształtuje przekonanie, że wysiłek jest opłacalny, bo przynosi efekty w postaci konkretnych umiejętności;
  4. sprawia przyjemność, bo pozwala traktować ruch jako doskonałą zabawę, a jednocześnie satysfakcjonują osiągane rezultaty - przebiegnięcie dystansu, pokonanie przeszkody, strzelenie bramki itp.;
  5. wycisza, bowiem pozwala spożytkować nadmiar energii na zajęcia sportowe, działania są odpowiednio ukierunkowane i zorganizowane;
  6. uczy zasad zdrowej rywalizacji, stosowania zasady fair play nie tylko na boisku, ale i w życiu, uczy dbania o zdrowie i bezpieczeństwo własne i innych;
  7. dodaje pewności siebie, pozwala na umocnienie swojej pozycji w grupie, wpływa na samopoczucie i lepszą samoocenę,
  8. wzmacnia więzi w kontaktach z innymi osobami, poprawia relacje międzypokoleniowe (z rodzicami, z dziadkami itp.).
Kieszonka:
Wybierając dyscyplinę sportową dla dziecka trzeba pamiętać o tym, że jego rozwój wymaga nie tylko ruchu, ale także kontaktu z rówieśnikami, który rozwija umiejętność współpracy i zdrowej rywalizacji. Sporty grupowe są odpowiednie dla dzieci otwartych na wyzwania i potrafiących współpracować w grupie (np. zespołowe gry sportowe). Natomiast dla dziecka nieśmiałego czy zamkniętego w sobie lepsze będą dyscypliny, które pozwolą na indywidualne wytyczanie sobie celów i ich realizację (np. wspinaczka, pływanie, jazda na rowerze, gimnastyka, sporty walki itp.).

Literatura:

Wołoszyn S., Sport a wychowanie, w: Z. Dziubiński (red.), Salezjanie a sport, Warszawa 1998.


Autorka hasła:

dr hab. Danuta Umiastowska, prof. US, Uniwersytet Szczeciński