Dobro dziecka - hasło otwarte

Z Encyklopedia Dzieciństwa
Skocz do: nawigacja, szukaj

(best interest of the child) – doktryna wypracowana przez sądownictwo anglosaskie w kontekście orzeczeń dotyczących opieki nad dziećmi. Miała ona stanowić przeciwwagę dla rozpowszechnionej do tej pory koncepcji, iż to rodzice (wcześniej ojciec) zawsze i wszędzie wiedzą co jest najlepsze dla dziecka i kierują się tylko i włączanie swoimi opiniami. W aktach międzynarodowych koncepcja ta zaczęła pojawiać się od początku XX wieku. Odwołania do niej znalazły się w Deklaracji genewskiej o prawach dziecka z 1924 r. oraz Deklaracji praw dziecka z 1959 r. Jednak najpełniej rozwinięta została w art. 3 →Konwencji o prawach dziecka i uznana na przez Komitet Praw Dziecka za najważniejszą z zasad ogólnych zawartych w Konwencji. Koncepcja ta nie została jednak zdefiniowana w żadnym z aktów międzynarodowych tym samym musi być ona interpretowana każdorazowo by rozstrzyganiu sytuacji dziecka. Świadczy o tym również fakt, że jednak zgodnie z wymogami interpretacji Konwencji państwa będące jej stronami zobowiązane są dokładać wszelkich starań by decyzje dotyczące dzieci podejmowane były zgodnie z ich dobrem. W szczególności zalecane jest przy poodejmowaniu decyzji zgodnej z dobrem dziecka były brane pod uwagę: życzenia dziecka, jego emocjonalne, fizyczne, duchowe i edukacyjne potrzeby, wpływ jaki decyzja wywrze na przyszłość dziecka, wiek, płeć, stan cywilny dziecka, czy istnienie specjalnych potrzeb dziecka.

Źródła:

  1. Prawa dziecka w prawie międzynarodowym, Karska Elżbieta (red.), Warszawa 2014;
  2. G. Michałowska, Ochrona praw człowieka w Radzie Europy i w Unii Europejskiej, Warszawa 2007;
  3. Z. Grocholewski, Prawa dziecka a dobro dziecka (w:) Wychowawca.– 2009, nr 3, s. 5–8;
  4. O. Sitarz, Ochrona praw dziecka w polskim prawie karnym na tle postanowień Konwencji o prawach dziecka, Katowice 2004;
  5. R. Krajewski Prawa dziecka w świetle Konwencji o Prawach Dziecka (w:) Wychowanie na co Dzień, 2007, nr 3, s. 16–18.

Autorka hasła:

dr Agnieszka Wedeł–Domaradzka, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy